بنده این دوره در جشنوارۀ تولیدات به عنوان یکی از داوران در بخش آثار مربوط به ادبیات پایداری در قسمت داوری آثار مرتبط با انقلاب اسلامی اشتغال داشتم. خوشبختانه این دوره شاهد رشد کیفی آثار بودیم، این آثار به دو قسم کلی تقسیم می‌شد: یک،گردآوری و تدوین آثار، دو کارهای پژوهشی.
البته عمدۀ آثار یادشده گردآوری و تدوین بود که یا به صورت فردمحور و یا موضوع محور حول وقایع انقلاب سال 1357 قرار داشت و به ثبت مهمترین رخدادها پرداخته بود. برای بررسی، ارزیابی و نقد آثار منتهی به امر داوری پنج معیار در فرم‌های ارزشیابی و داوری لحاظ شده بود که با توجه به نوع خلاقیت نویسنده یا تدوین‌گر، ویژگی‌های متعدد هر اثر و بعضاً هم‌سطح بودن آثار از لحاظ کیفی بسنده کردن به این معیارها داوری را با اشکال روبرو ساخته و در مظان دوری از عدالت قرار می‌داد، از همین‌رو می‌طلبید تا داوران موارد دیگری را نیز در روند داوری در نظر بگیرند. از جملۀ این موارد می‌توان به مادۀ خاطره، گستردگی پیام مندرج در خاطره، تلاش و خبرگی فرد پیگیر و مصاحبه‌گر در همراه کردن مصاحبه کننده، خلاقیت فردی یا تأثیرات گروهیِ دخیل در تولید اثر برای هر چه کیفی کردن آن و داشتن تجربه یا نو قلم بودن نویسنده اشاره کرد.
از جمله برجسته‌ترین ویژگی‌های دیگر آثار مکتوب این دوره که تقریباً مشمول اکثریت آن می‌شد می‌توان از روان و سلیس بودن روایت در متن و اشاعۀ یافتن گویاسازی در متن از سوی اهل قلم این آثار یاد کرد که از تأثیر تولید آثار پیشین در تولیدات جدید خبر می‌دهد. با این وجود در برخی از آثار به ویژه از گویاسازی مواردی که جنبۀ بومی داشت کوتاهی شده بود، همچنین به رغم اینکه امروزه تعبیۀ فهرست اعلام در انتهای کتاب امری بدیهی شده است اکثر آثار فاقد این ابزار بود.
